Rycerska (nie)dola

    

    Pasowany rycerz Henryk, sprawdził czy nikt nie przechodzi w pobliżu. Upewniwszy się, że jest sam, jeszcze raz przeczytał ogłoszenie wiszące na tablicy przed karczmą.

    „Należące do Ciebie wsie nie przynoszą dużych zysków? Nie stać Cię na wielką wyprawę w poszukiwaniu Świętego Kielicha, czy innych magicznych elementów zastawy stołowej? Chcesz uwolnić księżniczkę ze Smoczej Wierzy i potrzebujesz nowej zbroi, a prostak płatnerz żąda od Ciebie zapłaty? Z naszą pomocą spełnisz swoje marzenia i przeżyjesz wiele innych przygód. Skontaktuj się z nami już dziś!”
    Zaciekawiony Henryk ponownie spojrzał na nazwę na szczycie ogłoszenia. Złote litery układały się w napis Agencja Pracy „Paladyn”.

  Minęły ponad trzy miesiące od momentu, gdy pasowany rycerz Henryk, podjął nową pracę. Stanowczo nie był z niej zadowolony. Lubił głośno wyrażać swoją dezaprobatę. Jego kompani już do tego przywykli, więc tylko udawali, że słuchają.
    – Po co się na to wszystko zgadzałem – perorował Henryk. – Miała być dynamiczna młoda drużyna, a jest banda tchórzliwych młodzików. Miały być wysokie łupy, a są jakieś marne ochłapy. I gdzie ta rodzinna atmosfera? Toż to istna „Gra o tron”. Eh…
    – Nie jest tak źle – przerwał mu Bolesław. – Bitwy są lekkie i przyjemne, nie musimy się męczyć. Ja to tylko żałuję, że zabrali nam rabunkowe czwartki.

Przeczytaj też: "Model powiększony"